Desavanja kroz istoriju
Desavanja kroz istoriju
Naidjem nekad na neke zanimljive podatke, pa kontam da bi ih vrijedilo negdje sabrati te tako i podijeliti s ljudima.
Re: Desavanja kroz istoriju
12.000 boca viskija, 50.000 vrabaca i 360.000 jaja: Kako je izgledala najveća i (do tada) najskuplja žurka na svetu?
Šah Reza Pahlavi je – proslavljajući 2500 godina Persijskog carstva, u Persepolisu priredio jednu takvu zabavu i potrošio novac dovoljan za potrebe jednogodišnje socijalne pomoći namenjene velikom broju Iranaca koji su živeli ispod granice siromaštva.
U središnjem delu kampa bio je postavljen ogromni šator gde su održane dve svečane večere za sve zvanice.
Osam godina pre nego što će biti svrgnut, u ogromnim šatorima obloženim mermerom i uz beskrajni švedski sto, Reza Pahlavi je – proslavljajući 2500 godina Persijskog carstva, u Persepolisu priredio jednu takvu zabavu i potrošio novac dovoljan za potrebe jednogodišnje socijalne pomoći namenjene velikom broju Iranaca koji su živeli ispod granice siromaštva.
Persepolis, oktobar 1971. godine;
Prilaz do nalazišta bio je ukrašen sa 47 kilometra svile koju je čuvalo 60.000 članova garde, gde je u 250 neprobojnih limuzina na proslavu stiglo 69 kraljeva i careva, svetskih državnika, crkvenih poglavara, čak indijanskih poglavica.
Foto: Wikimedia Commons
Krajem 1960-tih, u Iranu su često izbijali protesti protiv njegove vladavine koja je na Zapadu bila poznata po liberalnom odevanju i pravu glasa za žene, ali ne i po ekstremnom trošenju državnog novca, surovoj tajnoj policiji i po korupciji – stvarima na koje je Zapad zarad ekspolatacije iranske nafte svesno zatvarao oči, te je njegova belosvetska žurka bila i jedan od početaka njegovog kraja. Upravo iz ovog razloga, 1979. godine – nakon progona šaha u izgnanstvo, Homeini je prilično lako preuzeo vlast i otišavši u drugu krajnost, sve okrenuo naglavačke.
Šah Reza Pahlavi;
Osam godina pre nego što će biti svrgnut, u ogromnim šatorima obloženim mermerom i uz beskrajni švedski sto, Reza Pahlavi je – proslavljajući 2500 godina Persijskog carstva, u Persepolisu priredio jednu takvu zabavu i potrošio novac dovoljan za potrebe jednogodišnje socijalne pomoći namenjene velikom broju Iranaca koji su živeli ispod granice siromaštva.
Trodnevna "najveća žurka na svetu" trajala je od 12. do 14. oktobra 1971, na mestu čuvenih arheloških nalazišta Persepolisa i Pasargada (međusobno udaljenih oko 70 km), i koštala državu Iran 650.000 američkih dolara. Zbog proslave, prilaz do nalazišta bio je ukrašen sa 47 kilometra svile koju je čuvalo 60.000 članova garde, gde je u 250 neprobojnih limuzina na proslavu stiglo 69 kraljeva i careva, svetskih državnika, crkvenih poglavara, čak indijanskih poglavica. Za vreme proslave, radi bezbednosti visokih zvanica, tri puna dana granice Irana bile su potpuno zatvorene, kao i državni univerziteti na kojima su hapšeni i zatvarani studenti za koje se znalo da su protivnici šahovog režima, a u šahovom okruženju boravilo je 10.000 pripadnika tajne policije.
Ispred jednog od šatora;
40 kamiona i 100 aviona danima je dopremalo specijalne francuske šatore od platna (sa unutrašnjim zidovima od mermera), kako bi se pored arheološkog nalazišta podiglo "Kraljevsko šatorsko naselje" gde su tokom tri dana boravile zvanice. Svaki šator, bio je opremljen sobom sa krevetima, kuhinjom i kupatilom, ali i stočićem sa stolicama ispred šatora gde su kraljevi sa suprugama sedeli i ispijali popodnevnu kafu ili čaj, međusobno se pozdravljajući sa državnicima u šatorima, do njihovih.
Osamnaest tona hrane za zvanice, danima je avionima stizalo iz Francuske na aerodrom u Širazu – gradu najbližeg Persepolisu, već pripremljeno ili polu-pripremljeno u najčuvenijem restoranu Maxim’s, u Parizu; 180 najboljih kuvara i konobara iz Švajcarske, Italije, Nemačke i Francuske, avionima je doveženo iz Evrope kako bi spravljalo i služilo hranu najvećim svetskim državnicima i kraljevima (ostalo je zabeležno da mnogi od njih nikada pre nisu leteli avionom i bili su uplašeni zbog dugog leta do Teherana); Ukupno 2.500 boca šampanjca, 12.000 boca viskija i 25.000 boca vina, ispijeno je tokom tri dana proslave i pojedeno 360.000 jaja; Danima, teretni avioni prenosili su ogromne komade leda za hlađenje pića i izbacivali ih na tlo polu-pustinje; 40 kamiona i 100 aviona danima je dopremalo specijalne francuske šatore od platna (sa unutrašnjim zidovima od mermera), kako bi se pored arheološkog nalazišta podiglo "Kraljevsko šatorsko naselje" gde su tokom tri dana boravile zvanice. Svaki šator, bio je opremljen sobom sa krevetima, kuhinjom i kupatilom, ali i stočićem sa stolicama ispred šatora gde su kraljevi sa suprugama sedeli i ispijali popodnevnu kafu ili čaj, međusobno se pozdravljajući sa državnicima u šatorima, do njihovih; U središnjem delu kampa bio je postavljen ogromni šator gde su održane dve svečane večere za sve zvanice, a nešto dalje i manji šator gde su dežurali doktori i medicinske sestre; Proslavu je opsluživalo 6000 sluga i ličnih poslužitelja odevenih u kostime antičke Persije. Po izboru šaha, jedan od tri moguća naratora dokumentarnog filma o proslavi koji je snimljen, bio je i Orson Vels. Zanimljivo je da je svetkovini prisustvovao i maršal Tito sa suprugom Jovankom.
Britanska princeza Ana sa svojim ocem princem Filipom, vojvodom od Edinburga;
Pre podizanja "Kraljevskog šatorskog naselja", iz Persepolisa su uklonjena i uredno popisana legla otrovnih zmija i škorpiona – stanovnika iranske pustinje, kako bi nakon završetka bili vraćeni; U pustinji, u okviru nalazišta zasađeno je 15.000 mladica drveća koje su redovno zalivane. Iz Španije je doveženo 50.000 vrabaca, koji su na nesreću nakon nekoliko dana većinom uginuli ne uspevši da se prilagode pustinjskoj klimi; Podignuti su i golf tereni; Kraljice nekoliko evropskih zemalja, krenule su u Iran da vide najčuvenije dragulje na svetu šahove supruge Fare Dibe (Kooh-i-Noor – na persijskom: "Planina svetlosti"), koji se danas nalaze u muzeju, u suterenu Nacionalne banke Irana, u Teheranu. Za vreme šahovog svečanog govora pored mauzoleja Kira Velikog u Pasargadu, u momentu dok je govorio o besmrtnosti kralja Kira Velikog – prvog vladara najvećeg internacionalnog carstva na svetu, sa obe strane mauzoleja odjednom se u isto vreme stvorio kovitlac koji je podigao pesak u obliku pijavice, i naveo gosta da pomislile da je i to deo scenografije i specijalnih efekata!
Gradnja Persepolisa počela je u VI veku pre naše ere, na prethodno ozidanoj veštačkoj terasi ogromnih razmera, visine dvadeset metara, i trajala godinama. U biblijskom Starom zavetu opisano je podizanje ovog kompleksa, sa detaljnim podacima o tome koje nacije su učestvovale u poduhvatu i iz kojih sve krajeva poznatog sveta je donešen materijal za gradnju. I danas, nalazište posećuje priličan broj kako domaćih, tako i stranih turista, gde osim "Kapije Svih Nacija" (Gate of All Nations) i ostataka nekoliko palata, glavnu atrakciju predstavlja "Veliko stepenište" (Great Stairway), sa reljefima podanika Persijskog carstva iz svih krajeva Azije, koji prikazani u prirodnoj veličini, u redu na stepeništu caru prinose darove. U okviru nalazišta postoji i manji muzej, smešten unutar nekadašnjeg Harema cara Kserksa. Godine 330. pre naše ere, nakon osvajanja Persepolis je uništio i zapalio Aleksandar Veliki. Navodno je jedna od njegovih konkubina, tokom pijanstva koje je trajalo čitave noći predložila da Persepolis treba da gori, što se i dogodilo.
Šah Reza Pahlavi i njegova supruga Fara Pahlavi pozdravljaju princa Bernharda (kasnije) od Holandije.
Šah Reza Pahlavi je – proslavljajući 2500 godina Persijskog carstva, u Persepolisu priredio jednu takvu zabavu i potrošio novac dovoljan za potrebe jednogodišnje socijalne pomoći namenjene velikom broju Iranaca koji su živeli ispod granice siromaštva.
U središnjem delu kampa bio je postavljen ogromni šator gde su održane dve svečane večere za sve zvanice.
Osam godina pre nego što će biti svrgnut, u ogromnim šatorima obloženim mermerom i uz beskrajni švedski sto, Reza Pahlavi je – proslavljajući 2500 godina Persijskog carstva, u Persepolisu priredio jednu takvu zabavu i potrošio novac dovoljan za potrebe jednogodišnje socijalne pomoći namenjene velikom broju Iranaca koji su živeli ispod granice siromaštva.
Persepolis, oktobar 1971. godine;
Prilaz do nalazišta bio je ukrašen sa 47 kilometra svile koju je čuvalo 60.000 članova garde, gde je u 250 neprobojnih limuzina na proslavu stiglo 69 kraljeva i careva, svetskih državnika, crkvenih poglavara, čak indijanskih poglavica.
Foto: Wikimedia Commons
Krajem 1960-tih, u Iranu su često izbijali protesti protiv njegove vladavine koja je na Zapadu bila poznata po liberalnom odevanju i pravu glasa za žene, ali ne i po ekstremnom trošenju državnog novca, surovoj tajnoj policiji i po korupciji – stvarima na koje je Zapad zarad ekspolatacije iranske nafte svesno zatvarao oči, te je njegova belosvetska žurka bila i jedan od početaka njegovog kraja. Upravo iz ovog razloga, 1979. godine – nakon progona šaha u izgnanstvo, Homeini je prilično lako preuzeo vlast i otišavši u drugu krajnost, sve okrenuo naglavačke.
Šah Reza Pahlavi;
Osam godina pre nego što će biti svrgnut, u ogromnim šatorima obloženim mermerom i uz beskrajni švedski sto, Reza Pahlavi je – proslavljajući 2500 godina Persijskog carstva, u Persepolisu priredio jednu takvu zabavu i potrošio novac dovoljan za potrebe jednogodišnje socijalne pomoći namenjene velikom broju Iranaca koji su živeli ispod granice siromaštva.
Trodnevna "najveća žurka na svetu" trajala je od 12. do 14. oktobra 1971, na mestu čuvenih arheloških nalazišta Persepolisa i Pasargada (međusobno udaljenih oko 70 km), i koštala državu Iran 650.000 američkih dolara. Zbog proslave, prilaz do nalazišta bio je ukrašen sa 47 kilometra svile koju je čuvalo 60.000 članova garde, gde je u 250 neprobojnih limuzina na proslavu stiglo 69 kraljeva i careva, svetskih državnika, crkvenih poglavara, čak indijanskih poglavica. Za vreme proslave, radi bezbednosti visokih zvanica, tri puna dana granice Irana bile su potpuno zatvorene, kao i državni univerziteti na kojima su hapšeni i zatvarani studenti za koje se znalo da su protivnici šahovog režima, a u šahovom okruženju boravilo je 10.000 pripadnika tajne policije.
Ispred jednog od šatora;
40 kamiona i 100 aviona danima je dopremalo specijalne francuske šatore od platna (sa unutrašnjim zidovima od mermera), kako bi se pored arheološkog nalazišta podiglo "Kraljevsko šatorsko naselje" gde su tokom tri dana boravile zvanice. Svaki šator, bio je opremljen sobom sa krevetima, kuhinjom i kupatilom, ali i stočićem sa stolicama ispred šatora gde su kraljevi sa suprugama sedeli i ispijali popodnevnu kafu ili čaj, međusobno se pozdravljajući sa državnicima u šatorima, do njihovih.
Osamnaest tona hrane za zvanice, danima je avionima stizalo iz Francuske na aerodrom u Širazu – gradu najbližeg Persepolisu, već pripremljeno ili polu-pripremljeno u najčuvenijem restoranu Maxim’s, u Parizu; 180 najboljih kuvara i konobara iz Švajcarske, Italije, Nemačke i Francuske, avionima je doveženo iz Evrope kako bi spravljalo i služilo hranu najvećim svetskim državnicima i kraljevima (ostalo je zabeležno da mnogi od njih nikada pre nisu leteli avionom i bili su uplašeni zbog dugog leta do Teherana); Ukupno 2.500 boca šampanjca, 12.000 boca viskija i 25.000 boca vina, ispijeno je tokom tri dana proslave i pojedeno 360.000 jaja; Danima, teretni avioni prenosili su ogromne komade leda za hlađenje pića i izbacivali ih na tlo polu-pustinje; 40 kamiona i 100 aviona danima je dopremalo specijalne francuske šatore od platna (sa unutrašnjim zidovima od mermera), kako bi se pored arheološkog nalazišta podiglo "Kraljevsko šatorsko naselje" gde su tokom tri dana boravile zvanice. Svaki šator, bio je opremljen sobom sa krevetima, kuhinjom i kupatilom, ali i stočićem sa stolicama ispred šatora gde su kraljevi sa suprugama sedeli i ispijali popodnevnu kafu ili čaj, međusobno se pozdravljajući sa državnicima u šatorima, do njihovih; U središnjem delu kampa bio je postavljen ogromni šator gde su održane dve svečane večere za sve zvanice, a nešto dalje i manji šator gde su dežurali doktori i medicinske sestre; Proslavu je opsluživalo 6000 sluga i ličnih poslužitelja odevenih u kostime antičke Persije. Po izboru šaha, jedan od tri moguća naratora dokumentarnog filma o proslavi koji je snimljen, bio je i Orson Vels. Zanimljivo je da je svetkovini prisustvovao i maršal Tito sa suprugom Jovankom.
Britanska princeza Ana sa svojim ocem princem Filipom, vojvodom od Edinburga;
Pre podizanja "Kraljevskog šatorskog naselja", iz Persepolisa su uklonjena i uredno popisana legla otrovnih zmija i škorpiona – stanovnika iranske pustinje, kako bi nakon završetka bili vraćeni; U pustinji, u okviru nalazišta zasađeno je 15.000 mladica drveća koje su redovno zalivane. Iz Španije je doveženo 50.000 vrabaca, koji su na nesreću nakon nekoliko dana većinom uginuli ne uspevši da se prilagode pustinjskoj klimi; Podignuti su i golf tereni; Kraljice nekoliko evropskih zemalja, krenule su u Iran da vide najčuvenije dragulje na svetu šahove supruge Fare Dibe (Kooh-i-Noor – na persijskom: "Planina svetlosti"), koji se danas nalaze u muzeju, u suterenu Nacionalne banke Irana, u Teheranu. Za vreme šahovog svečanog govora pored mauzoleja Kira Velikog u Pasargadu, u momentu dok je govorio o besmrtnosti kralja Kira Velikog – prvog vladara najvećeg internacionalnog carstva na svetu, sa obe strane mauzoleja odjednom se u isto vreme stvorio kovitlac koji je podigao pesak u obliku pijavice, i naveo gosta da pomislile da je i to deo scenografije i specijalnih efekata!
Gradnja Persepolisa počela je u VI veku pre naše ere, na prethodno ozidanoj veštačkoj terasi ogromnih razmera, visine dvadeset metara, i trajala godinama. U biblijskom Starom zavetu opisano je podizanje ovog kompleksa, sa detaljnim podacima o tome koje nacije su učestvovale u poduhvatu i iz kojih sve krajeva poznatog sveta je donešen materijal za gradnju. I danas, nalazište posećuje priličan broj kako domaćih, tako i stranih turista, gde osim "Kapije Svih Nacija" (Gate of All Nations) i ostataka nekoliko palata, glavnu atrakciju predstavlja "Veliko stepenište" (Great Stairway), sa reljefima podanika Persijskog carstva iz svih krajeva Azije, koji prikazani u prirodnoj veličini, u redu na stepeništu caru prinose darove. U okviru nalazišta postoji i manji muzej, smešten unutar nekadašnjeg Harema cara Kserksa. Godine 330. pre naše ere, nakon osvajanja Persepolis je uništio i zapalio Aleksandar Veliki. Navodno je jedna od njegovih konkubina, tokom pijanstva koje je trajalo čitave noći predložila da Persepolis treba da gori, što se i dogodilo.
Šah Reza Pahlavi i njegova supruga Fara Pahlavi pozdravljaju princa Bernharda (kasnije) od Holandije.
1
1
Re: Desavanja kroz istoriju
UVRNUTA MEDICINA: NAJBIZARNIJE MEDICINSKE PRAKSE U ISTORIJI
Prije pojave moderne nauke, ljudi su za liječenje bolesnika koristili razne čudne metode. Međutim, neke najbizarnije medicinske prakse liječnici su nastavili da koriste jer daju dobre rezultate u liječenju. Tako su neke od uvrnutih praksi samo prerasle iz jednog oblika u drugi, a neke od njih u modificiranom obliku koristi i suvremena medicina, dok su druge napuštene jer su bile toliko opasne da su često i ubijale one koji su ih koristili.
Labotomija
Početkom 20. vijeka liječnici su bili potpuno nepripremljeni za liječenje pacijenata oboljelih od mentalnih bolesti koji su u to vrijeme preplavljivali bolnice. Jedan od tretmana koji je postao popularan tridesetih godina prošlog vijeka je lobotomija, odstranjivanje dijelova mozga kako bi se suzbili depresivni simptomi.
Čak i u to vrijeme, priznato je da je ovo bila opasna praksa koja je često ostavljala pacijente sa trajnim invaliditetom, uništavala njihove sposobnosti za funkcionisanje u društvu, njihovo pamćenje i njihovu ličnost. Ipak, više od 40.000 ljudi je samo u Americi bilo izloženo lobotomiji, često bez pristanka.
Terapija elektrošokovima
Nama poznati kao elektrokonvulzivna terapija (ECT), tretmani elektoršokom su prvi put korišteni četrdesetih godina prošlog vijeka kao alternativa za lobotomiju, i to za liječenje raznih oblika depresije i manija, a najčešće se primjenjivala u liječenju histerije.
Elektrokonvulzivna terapiju je bila oštro kritikovana u javnosti zbog pretpostavke da povećava rizik od samoubistva kod pacijenata koji su liječeni na ovaj način. Jedan od njih je i Ernest Hemingvej. Terapija elektrošokovima je često prikazivana i na filmskom platnu, pa je to još više pojačalo kritike. Još od početka primjene ovog vida liječenja postojao je i problem etičke prirode zbog nedostatka saglasnosti pacijenata i nemogućnosti da se davanjem anestezije ublaži bol koju pacijenti tokom tretmana trpe.
Trepanacija
Trepanacija je hirurška metoda koja je podrazumijevala bušenje lubanje kako bi se olakšao pritisak u mozgu, a koristila se u liječenju epilepsije, mentalnih poremećaja i migrene. To je također bio uobičajeni zahvat pri fizičkim povredama glave, kao što su fraktura lobanje, jaki udarci u glavu i sl. Ova metoda je često bila fatalna, zbog infekcija mozga koje su nastajale kao direktna posljedica bušenja lubanje u nehigijenskim uslovima.
Praksa bušenja lubanje za ublažavanje pritiska i liječenje težih oblika depresije se i danas na neki način koristi, ali sa mnogo više humanosti (i sa anestezijom) nego što je to bio slučaj u srednjem vijeku.
Seks sa djevicom za liječenje sifilisa
Zastrašujući mit da se neko ko je „inficiran društvenom bolešću“ može izliječiti putem seksualnog odnosa, datira još iz 16. vijeka. Tada je uvedena praksa da se muškarci liječe od sifilisa i gonoreje na taj način što će imati seksualni odnos sa djevicom.
Na žalost, sa ovim bizarnim sujeverjem se nastavilo u nekim dijelovima razvijenog svijeta, naročito u Africi, što za posljedicu ima brojne prijavljene slučajeve silovanja djevojčica.
Namjerna infekcija malarijom
Ranije je bio običaj da se djeca izlažu namernoj infekciji kako bi stekla imunitet. Jedan takav sluča predstavljao je dovođenje zaraženih od sifilisa u kontakt sa osobama koje boluju od malarije.
Vjerovalo se da groznica izazvana malarijom može da izliječi sifilis, a onda bi se liječila malarija, pomoću nekih drugih, također zastrašujućih tretmana. Međutim, istina je da je malarija zapravo u velikoj većini slučajeva smrtonosna za zaražene sifilisom.
Radijum
Otkriće radijuma je dovelo do nastanka cijele industrije proizvoda baziranih na radijumu, kao i mnogobrojnih alternativnih lijekova. Čak se pojavila i reklama koja je promovisala prednosti pripremanja i kozumiranja radioaktivne vode, koja se pila kod kuće za liječenje razna oboljenja.
Očigledno je da svijest od rizika upotrebe radijuma nije bila uopće razvijena sve dok kasnije radnici koju su pravili proizvode od radijuma nisu počeli da umiru u mukama.
Injekcije od parafinskog voska
U ranoj verziji botoksa, liječnici su u 19. vijeku koristili injekcije od parafinskog voska kako bi peglali bore i povećali grudi.
Ali vosak se vremenom učvršćavao i pretvarao u guste, bolne parafinske grudve. Kada su shvatili šta su zapravo uradili, naučnici su veoma brzo izbacili parafinske injekcije iz upotrebe.
Dijeta uz pomoć pijavica
Dijeta uz pomoć pijavica je početkom 20. vijeka bila metoda za gubljenja tjelesne težine koja se oslanjala na nepouzdanu praksu unošenja pijavica u tijelo u nadi da će one pojesti hranu koju je osoba prethodno konzumirala.
Međutim, većina pijavica su ustvari imale užasne efekte na ljudsko tijelo, što je dovelo do neuhranjenosti, mučnina, povraćanja, dijareje i anemije.
Puštanje krvi
Liječnici iz srednjevijekovnog perioda vjerovali su u četiri vrste „ličnosti (temperamenta)“. A to su: sangvinik, kolerik, melankolik i flegmatik. Oni su vjerovali da bi nedostatak bilo kog od ova četiri temperamenta doveo do narušavanja čovjekovog zdravlja.U medicinskoj nauci srednjeg vijeka raširilo se shvatanje da su bolesni ljudi imali suviše krvi koja je izazivala disharomniju među njihovim temperamentima. Smatralo se da je jedini način liječenja bio ispuštanje krvi. To se radilo na dva načina: ili pomoću pijavica ili sječenjem dijelova tijela.
Pijavice se i danas koriste u nekim zakonitim medicinskim procedurama i u alternativnoj medicinskoj praksi. Takozvana hirudoterapija ili liječenje medicinskim pijavicama veoma je popularna kod holivudskih i muzičkih zvijezda, kao i kod drugih bogataša.
Liječenje mrtvim miševima
Mrtvi miševi su korišteni u medicinske svrhe još od doba drevnog Egipta, gdje bi se mješali sa drugim sastojcima i koristili za ublažavanje zubobolje. Kasnije su u Engleskoj, za vrijeme Elizabete I liječene bradavice na taj način što su se mrtvi miševi sjekli na pola i stavljali na mjesta sa bradavicama.
Dijelovi mrtvih miševa su se također koristili za liječenje magarećeg kašlja, velikih i malih boginja, noćnog mokrenja…
Helioterapija (terapija svetlošću)
Liječenje tuberkuloze helioterapijom podrazumijevalo je izlaganje bolesnika jakom izvoru svjetlosti, najčešće jakoj lampi. Ovakva praksa bila je vezana za teoriju da će lampa simulirati sunce i tako podstaći povećanu proizvodnju vitamina D, koji pomaže u borbi protiv infekcija.
Terapija svetlošću je i dalje uobičajen tretman za brojne bolesti, poput depresije, dermatoloških oboljenja, sezonskih afektivnih poremećaja…
Iako su moderne vakcine potpuno potisnule helioterapiju tuberkuloze, njen izumitelj Nils Riberg Finsen je dobio Nobelovu nagradu za fiziologiju 1903. godine.
Životinjski izmet kao lijek
Životinjski izmet se dugo koristio za liječenje različitih bolesti i za spravljanje mnogih lijekova, čak do kasnog 19. vijeka. U viktorijansko doba postojao je lijek za smanjenje bola u grlu koji je sadržao isušeni izmet psa, a drevni Egipćani su koristili izmet magarca, krave, psa, gazele ili muhe u brojne medicinske svrhe.
Ponekad su ove metode dovodile do trovanja, a nekada bi bakterija u izmetu zaista imala ljekoviti efekat.
Prije pojave moderne nauke, ljudi su za liječenje bolesnika koristili razne čudne metode. Međutim, neke najbizarnije medicinske prakse liječnici su nastavili da koriste jer daju dobre rezultate u liječenju. Tako su neke od uvrnutih praksi samo prerasle iz jednog oblika u drugi, a neke od njih u modificiranom obliku koristi i suvremena medicina, dok su druge napuštene jer su bile toliko opasne da su često i ubijale one koji su ih koristili.
Labotomija
Početkom 20. vijeka liječnici su bili potpuno nepripremljeni za liječenje pacijenata oboljelih od mentalnih bolesti koji su u to vrijeme preplavljivali bolnice. Jedan od tretmana koji je postao popularan tridesetih godina prošlog vijeka je lobotomija, odstranjivanje dijelova mozga kako bi se suzbili depresivni simptomi.
Čak i u to vrijeme, priznato je da je ovo bila opasna praksa koja je često ostavljala pacijente sa trajnim invaliditetom, uništavala njihove sposobnosti za funkcionisanje u društvu, njihovo pamćenje i njihovu ličnost. Ipak, više od 40.000 ljudi je samo u Americi bilo izloženo lobotomiji, često bez pristanka.
Terapija elektrošokovima
Nama poznati kao elektrokonvulzivna terapija (ECT), tretmani elektoršokom su prvi put korišteni četrdesetih godina prošlog vijeka kao alternativa za lobotomiju, i to za liječenje raznih oblika depresije i manija, a najčešće se primjenjivala u liječenju histerije.
Elektrokonvulzivna terapiju je bila oštro kritikovana u javnosti zbog pretpostavke da povećava rizik od samoubistva kod pacijenata koji su liječeni na ovaj način. Jedan od njih je i Ernest Hemingvej. Terapija elektrošokovima je često prikazivana i na filmskom platnu, pa je to još više pojačalo kritike. Još od početka primjene ovog vida liječenja postojao je i problem etičke prirode zbog nedostatka saglasnosti pacijenata i nemogućnosti da se davanjem anestezije ublaži bol koju pacijenti tokom tretmana trpe.
Trepanacija
Trepanacija je hirurška metoda koja je podrazumijevala bušenje lubanje kako bi se olakšao pritisak u mozgu, a koristila se u liječenju epilepsije, mentalnih poremećaja i migrene. To je također bio uobičajeni zahvat pri fizičkim povredama glave, kao što su fraktura lobanje, jaki udarci u glavu i sl. Ova metoda je često bila fatalna, zbog infekcija mozga koje su nastajale kao direktna posljedica bušenja lubanje u nehigijenskim uslovima.
Praksa bušenja lubanje za ublažavanje pritiska i liječenje težih oblika depresije se i danas na neki način koristi, ali sa mnogo više humanosti (i sa anestezijom) nego što je to bio slučaj u srednjem vijeku.
Seks sa djevicom za liječenje sifilisa
Zastrašujući mit da se neko ko je „inficiran društvenom bolešću“ može izliječiti putem seksualnog odnosa, datira još iz 16. vijeka. Tada je uvedena praksa da se muškarci liječe od sifilisa i gonoreje na taj način što će imati seksualni odnos sa djevicom.
Na žalost, sa ovim bizarnim sujeverjem se nastavilo u nekim dijelovima razvijenog svijeta, naročito u Africi, što za posljedicu ima brojne prijavljene slučajeve silovanja djevojčica.
Namjerna infekcija malarijom
Ranije je bio običaj da se djeca izlažu namernoj infekciji kako bi stekla imunitet. Jedan takav sluča predstavljao je dovođenje zaraženih od sifilisa u kontakt sa osobama koje boluju od malarije.
Vjerovalo se da groznica izazvana malarijom može da izliječi sifilis, a onda bi se liječila malarija, pomoću nekih drugih, također zastrašujućih tretmana. Međutim, istina je da je malarija zapravo u velikoj većini slučajeva smrtonosna za zaražene sifilisom.
Radijum
Otkriće radijuma je dovelo do nastanka cijele industrije proizvoda baziranih na radijumu, kao i mnogobrojnih alternativnih lijekova. Čak se pojavila i reklama koja je promovisala prednosti pripremanja i kozumiranja radioaktivne vode, koja se pila kod kuće za liječenje razna oboljenja.
Očigledno je da svijest od rizika upotrebe radijuma nije bila uopće razvijena sve dok kasnije radnici koju su pravili proizvode od radijuma nisu počeli da umiru u mukama.
Injekcije od parafinskog voska
U ranoj verziji botoksa, liječnici su u 19. vijeku koristili injekcije od parafinskog voska kako bi peglali bore i povećali grudi.
Ali vosak se vremenom učvršćavao i pretvarao u guste, bolne parafinske grudve. Kada su shvatili šta su zapravo uradili, naučnici su veoma brzo izbacili parafinske injekcije iz upotrebe.
Dijeta uz pomoć pijavica
Dijeta uz pomoć pijavica je početkom 20. vijeka bila metoda za gubljenja tjelesne težine koja se oslanjala na nepouzdanu praksu unošenja pijavica u tijelo u nadi da će one pojesti hranu koju je osoba prethodno konzumirala.
Međutim, većina pijavica su ustvari imale užasne efekte na ljudsko tijelo, što je dovelo do neuhranjenosti, mučnina, povraćanja, dijareje i anemije.
Puštanje krvi
Liječnici iz srednjevijekovnog perioda vjerovali su u četiri vrste „ličnosti (temperamenta)“. A to su: sangvinik, kolerik, melankolik i flegmatik. Oni su vjerovali da bi nedostatak bilo kog od ova četiri temperamenta doveo do narušavanja čovjekovog zdravlja.U medicinskoj nauci srednjeg vijeka raširilo se shvatanje da su bolesni ljudi imali suviše krvi koja je izazivala disharomniju među njihovim temperamentima. Smatralo se da je jedini način liječenja bio ispuštanje krvi. To se radilo na dva načina: ili pomoću pijavica ili sječenjem dijelova tijela.
Pijavice se i danas koriste u nekim zakonitim medicinskim procedurama i u alternativnoj medicinskoj praksi. Takozvana hirudoterapija ili liječenje medicinskim pijavicama veoma je popularna kod holivudskih i muzičkih zvijezda, kao i kod drugih bogataša.
Liječenje mrtvim miševima
Mrtvi miševi su korišteni u medicinske svrhe još od doba drevnog Egipta, gdje bi se mješali sa drugim sastojcima i koristili za ublažavanje zubobolje. Kasnije su u Engleskoj, za vrijeme Elizabete I liječene bradavice na taj način što su se mrtvi miševi sjekli na pola i stavljali na mjesta sa bradavicama.
Dijelovi mrtvih miševa su se također koristili za liječenje magarećeg kašlja, velikih i malih boginja, noćnog mokrenja…
Helioterapija (terapija svetlošću)
Liječenje tuberkuloze helioterapijom podrazumijevalo je izlaganje bolesnika jakom izvoru svjetlosti, najčešće jakoj lampi. Ovakva praksa bila je vezana za teoriju da će lampa simulirati sunce i tako podstaći povećanu proizvodnju vitamina D, koji pomaže u borbi protiv infekcija.
Terapija svetlošću je i dalje uobičajen tretman za brojne bolesti, poput depresije, dermatoloških oboljenja, sezonskih afektivnih poremećaja…
Iako su moderne vakcine potpuno potisnule helioterapiju tuberkuloze, njen izumitelj Nils Riberg Finsen je dobio Nobelovu nagradu za fiziologiju 1903. godine.
Životinjski izmet kao lijek
Životinjski izmet se dugo koristio za liječenje različitih bolesti i za spravljanje mnogih lijekova, čak do kasnog 19. vijeka. U viktorijansko doba postojao je lijek za smanjenje bola u grlu koji je sadržao isušeni izmet psa, a drevni Egipćani su koristili izmet magarca, krave, psa, gazele ili muhe u brojne medicinske svrhe.
Ponekad su ove metode dovodile do trovanja, a nekada bi bakterija u izmetu zaista imala ljekoviti efekat.
Re: Desavanja kroz istoriju
20 ZANIMLJIVIH ČINJENICA
1. Bile su potrebne 22 godine i 20.000 ljudi da se napravi jedan od najvećih i najpoznatijih spomenika ljubavi – Taj Mahal.
2. Najprodavanija knjiga u 15. stoljeću bila je erotska knjiga pod nazivom “Priča o dvoje ljubavnika”, koju je napisao niko drugi nego papa Pio II.
3. Karl Marx je nekada bio dopisnik za New York Daily Tribune.
4. Najkraći rat u istoriji bio je rat između Zanzibara i Engleske 1896. godine. Zanzibar se predao nakon 38 minuta.
5. Uprkos popularnom vjerovanju, Napoleon nije bio jako niskog rasta. Bio je visok oko 167 cm, što je i danas prosječna visina francuza.
6. Rimski car Kaligula je u jednom trenutku pretvorio svoju palaču u bordel i prisilio žene visokog položaja da prodaju svoje tijelo.
7. Veliki vezir Perzije iz 10. stoljeća nosio je svoju biblioteku / knjižnicu gdje god je išao. U biblioteci se nalazilo 117.000 knjiga koje je prenosio karavan od 400 deva.
8. U istraživanju provedenom 2000. godine u Londonu, na 99% papirnih novčanica pronađeni su tragovi kokaina.
9. Jedan od svakih osam bračnih parova u 2011. godini nastao je nakon upoznavanja preko interneta.
10. Do kraja 2012. godine, procjenjuje se da je 17 milijardi uređaja bilo spojeno na internet. To je oko dva i pol puta više uređaje nego što ima ljudi na Zemlji!
Lak za nokte je izumljen 3000 godina prije nove ere u Kini, a napravljen je od bjelanceta (jaje), pčelinjeg voska i boje u prahu.
11. Google koristi oko 15 milijardi kWh električne energije godišnje, više nego većina zemalja. Međutim, oni generišu vlastitu energiju putem solarnih panela.
12. Virus gripe može preživjeti izvan tijela oko 48 sati, ali na papirnoj novčanici može živjeti i više od 10 dana.
13. Gotovo polovica svih prometnih nesreća na svijetu vezano je za vožnju u pijanom stanju.
14. Uz stopu ovisnosti od 98%, nikotin je najovisnija supstanca na svijetu.
15. Postoje dokumentovani slučajevi o ljudima koji su ovisni o jedenju kamenja, mrkve, laka za nokte, i šmrkanju baby pudera.
16. Sve papirne valute su napravljene od mješavine od oko 25% pamuka i 75% lana.
17 Svake sekunde, u našem mozgu se desi oko 100.000 hemijskih reakcija
18. Las Vegas posjeti prosječno 38 miliona turista godišnje – koji potroše oko 42,8 milijarde dolara.
19. Svijetal ten je bio jako popularan u srednjem vijeku. U to vrijeme, žene su sebi rezale vene ili koristile pijavice kako bi ispustile krv iz tijela.
20. Tokom viktorijanskog doba u Engleskoj (oko 1800-te godine), šminku su nosile samo žene iz radničke klase, glumice i prostitutke.
1. Bile su potrebne 22 godine i 20.000 ljudi da se napravi jedan od najvećih i najpoznatijih spomenika ljubavi – Taj Mahal.
2. Najprodavanija knjiga u 15. stoljeću bila je erotska knjiga pod nazivom “Priča o dvoje ljubavnika”, koju je napisao niko drugi nego papa Pio II.
3. Karl Marx je nekada bio dopisnik za New York Daily Tribune.
4. Najkraći rat u istoriji bio je rat između Zanzibara i Engleske 1896. godine. Zanzibar se predao nakon 38 minuta.
5. Uprkos popularnom vjerovanju, Napoleon nije bio jako niskog rasta. Bio je visok oko 167 cm, što je i danas prosječna visina francuza.
6. Rimski car Kaligula je u jednom trenutku pretvorio svoju palaču u bordel i prisilio žene visokog položaja da prodaju svoje tijelo.
7. Veliki vezir Perzije iz 10. stoljeća nosio je svoju biblioteku / knjižnicu gdje god je išao. U biblioteci se nalazilo 117.000 knjiga koje je prenosio karavan od 400 deva.
8. U istraživanju provedenom 2000. godine u Londonu, na 99% papirnih novčanica pronađeni su tragovi kokaina.
9. Jedan od svakih osam bračnih parova u 2011. godini nastao je nakon upoznavanja preko interneta.
10. Do kraja 2012. godine, procjenjuje se da je 17 milijardi uređaja bilo spojeno na internet. To je oko dva i pol puta više uređaje nego što ima ljudi na Zemlji!
Lak za nokte je izumljen 3000 godina prije nove ere u Kini, a napravljen je od bjelanceta (jaje), pčelinjeg voska i boje u prahu.
11. Google koristi oko 15 milijardi kWh električne energije godišnje, više nego većina zemalja. Međutim, oni generišu vlastitu energiju putem solarnih panela.
12. Virus gripe može preživjeti izvan tijela oko 48 sati, ali na papirnoj novčanici može živjeti i više od 10 dana.
13. Gotovo polovica svih prometnih nesreća na svijetu vezano je za vožnju u pijanom stanju.
14. Uz stopu ovisnosti od 98%, nikotin je najovisnija supstanca na svijetu.
15. Postoje dokumentovani slučajevi o ljudima koji su ovisni o jedenju kamenja, mrkve, laka za nokte, i šmrkanju baby pudera.
16. Sve papirne valute su napravljene od mješavine od oko 25% pamuka i 75% lana.
17 Svake sekunde, u našem mozgu se desi oko 100.000 hemijskih reakcija
18. Las Vegas posjeti prosječno 38 miliona turista godišnje – koji potroše oko 42,8 milijarde dolara.
19. Svijetal ten je bio jako popularan u srednjem vijeku. U to vrijeme, žene su sebi rezale vene ili koristile pijavice kako bi ispustile krv iz tijela.
20. Tokom viktorijanskog doba u Engleskoj (oko 1800-te godine), šminku su nosile samo žene iz radničke klase, glumice i prostitutke.
Re: Desavanja kroz istoriju
Vrijedilo je. Priča se i 40 godina poslije o tomePeace wrote: ↑Fri Feb 19, 2021 4:48 pm12.000 boca viskija, 50.000 vrabaca i 360.000 jaja: Kako je izgledala najveća i (do tada) najskuplja žurka na svetu?
Šah Reza Pahlavi je – proslavljajući 2500 godina Persijskog carstva, u Persepolisu priredio jednu takvu zabavu i potrošio novac dovoljan za potrebe jednogodišnje socijalne pomoći namenjene velikom broju Iranaca koji su živeli ispod granice siromaštva.
U središnjem delu kampa bio je postavljen ogromni šator gde su održane dve svečane večere za sve zvanice.
Osam godina pre nego što će biti svrgnut, u ogromnim šatorima obloženim mermerom i uz beskrajni švedski sto, Reza Pahlavi je – proslavljajući 2500 godina Persijskog carstva, u Persepolisu priredio jednu takvu zabavu i potrošio novac dovoljan za potrebe jednogodišnje socijalne pomoći namenjene velikom broju Iranaca koji su živeli ispod granice siromaštva.
Persepolis, oktobar 1971. godine;
Prilaz do nalazišta bio je ukrašen sa 47 kilometra svile koju je čuvalo 60.000 članova garde, gde je u 250 neprobojnih limuzina na proslavu stiglo 69 kraljeva i careva, svetskih državnika, crkvenih poglavara, čak indijanskih poglavica.
Foto: Wikimedia Commons
Krajem 1960-tih, u Iranu su često izbijali protesti protiv njegove vladavine koja je na Zapadu bila poznata po liberalnom odevanju i pravu glasa za žene, ali ne i po ekstremnom trošenju državnog novca, surovoj tajnoj policiji i po korupciji – stvarima na koje je Zapad zarad ekspolatacije iranske nafte svesno zatvarao oči, te je njegova belosvetska žurka bila i jedan od početaka njegovog kraja. Upravo iz ovog razloga, 1979. godine – nakon progona šaha u izgnanstvo, Homeini je prilično lako preuzeo vlast i otišavši u drugu krajnost, sve okrenuo naglavačke.
Šah Reza Pahlavi;
Osam godina pre nego što će biti svrgnut, u ogromnim šatorima obloženim mermerom i uz beskrajni švedski sto, Reza Pahlavi je – proslavljajući 2500 godina Persijskog carstva, u Persepolisu priredio jednu takvu zabavu i potrošio novac dovoljan za potrebe jednogodišnje socijalne pomoći namenjene velikom broju Iranaca koji su živeli ispod granice siromaštva.
Trodnevna "najveća žurka na svetu" trajala je od 12. do 14. oktobra 1971, na mestu čuvenih arheloških nalazišta Persepolisa i Pasargada (međusobno udaljenih oko 70 km), i koštala državu Iran 650.000 američkih dolara. Zbog proslave, prilaz do nalazišta bio je ukrašen sa 47 kilometra svile koju je čuvalo 60.000 članova garde, gde je u 250 neprobojnih limuzina na proslavu stiglo 69 kraljeva i careva, svetskih državnika, crkvenih poglavara, čak indijanskih poglavica. Za vreme proslave, radi bezbednosti visokih zvanica, tri puna dana granice Irana bile su potpuno zatvorene, kao i državni univerziteti na kojima su hapšeni i zatvarani studenti za koje se znalo da su protivnici šahovog režima, a u šahovom okruženju boravilo je 10.000 pripadnika tajne policije.
Ispred jednog od šatora;
40 kamiona i 100 aviona danima je dopremalo specijalne francuske šatore od platna (sa unutrašnjim zidovima od mermera), kako bi se pored arheološkog nalazišta podiglo "Kraljevsko šatorsko naselje" gde su tokom tri dana boravile zvanice. Svaki šator, bio je opremljen sobom sa krevetima, kuhinjom i kupatilom, ali i stočićem sa stolicama ispred šatora gde su kraljevi sa suprugama sedeli i ispijali popodnevnu kafu ili čaj, međusobno se pozdravljajući sa državnicima u šatorima, do njihovih.
Osamnaest tona hrane za zvanice, danima je avionima stizalo iz Francuske na aerodrom u Širazu – gradu najbližeg Persepolisu, već pripremljeno ili polu-pripremljeno u najčuvenijem restoranu Maxim’s, u Parizu; 180 najboljih kuvara i konobara iz Švajcarske, Italije, Nemačke i Francuske, avionima je doveženo iz Evrope kako bi spravljalo i služilo hranu najvećim svetskim državnicima i kraljevima (ostalo je zabeležno da mnogi od njih nikada pre nisu leteli avionom i bili su uplašeni zbog dugog leta do Teherana); Ukupno 2.500 boca šampanjca, 12.000 boca viskija i 25.000 boca vina, ispijeno je tokom tri dana proslave i pojedeno 360.000 jaja; Danima, teretni avioni prenosili su ogromne komade leda za hlađenje pića i izbacivali ih na tlo polu-pustinje; 40 kamiona i 100 aviona danima je dopremalo specijalne francuske šatore od platna (sa unutrašnjim zidovima od mermera), kako bi se pored arheološkog nalazišta podiglo "Kraljevsko šatorsko naselje" gde su tokom tri dana boravile zvanice. Svaki šator, bio je opremljen sobom sa krevetima, kuhinjom i kupatilom, ali i stočićem sa stolicama ispred šatora gde su kraljevi sa suprugama sedeli i ispijali popodnevnu kafu ili čaj, međusobno se pozdravljajući sa državnicima u šatorima, do njihovih; U središnjem delu kampa bio je postavljen ogromni šator gde su održane dve svečane večere za sve zvanice, a nešto dalje i manji šator gde su dežurali doktori i medicinske sestre; Proslavu je opsluživalo 6000 sluga i ličnih poslužitelja odevenih u kostime antičke Persije. Po izboru šaha, jedan od tri moguća naratora dokumentarnog filma o proslavi koji je snimljen, bio je i Orson Vels. Zanimljivo je da je svetkovini prisustvovao i maršal Tito sa suprugom Jovankom.
Britanska princeza Ana sa svojim ocem princem Filipom, vojvodom od Edinburga;
Pre podizanja "Kraljevskog šatorskog naselja", iz Persepolisa su uklonjena i uredno popisana legla otrovnih zmija i škorpiona – stanovnika iranske pustinje, kako bi nakon završetka bili vraćeni; U pustinji, u okviru nalazišta zasađeno je 15.000 mladica drveća koje su redovno zalivane. Iz Španije je doveženo 50.000 vrabaca, koji su na nesreću nakon nekoliko dana većinom uginuli ne uspevši da se prilagode pustinjskoj klimi; Podignuti su i golf tereni; Kraljice nekoliko evropskih zemalja, krenule su u Iran da vide najčuvenije dragulje na svetu šahove supruge Fare Dibe (Kooh-i-Noor – na persijskom: "Planina svetlosti"), koji se danas nalaze u muzeju, u suterenu Nacionalne banke Irana, u Teheranu. Za vreme šahovog svečanog govora pored mauzoleja Kira Velikog u Pasargadu, u momentu dok je govorio o besmrtnosti kralja Kira Velikog – prvog vladara najvećeg internacionalnog carstva na svetu, sa obe strane mauzoleja odjednom se u isto vreme stvorio kovitlac koji je podigao pesak u obliku pijavice, i naveo gosta da pomislile da je i to deo scenografije i specijalnih efekata!
Gradnja Persepolisa počela je u VI veku pre naše ere, na prethodno ozidanoj veštačkoj terasi ogromnih razmera, visine dvadeset metara, i trajala godinama. U biblijskom Starom zavetu opisano je podizanje ovog kompleksa, sa detaljnim podacima o tome koje nacije su učestvovale u poduhvatu i iz kojih sve krajeva poznatog sveta je donešen materijal za gradnju. I danas, nalazište posećuje priličan broj kako domaćih, tako i stranih turista, gde osim "Kapije Svih Nacija" (Gate of All Nations) i ostataka nekoliko palata, glavnu atrakciju predstavlja "Veliko stepenište" (Great Stairway), sa reljefima podanika Persijskog carstva iz svih krajeva Azije, koji prikazani u prirodnoj veličini, u redu na stepeništu caru prinose darove. U okviru nalazišta postoji i manji muzej, smešten unutar nekadašnjeg Harema cara Kserksa. Godine 330. pre naše ere, nakon osvajanja Persepolis je uništio i zapalio Aleksandar Veliki. Navodno je jedna od njegovih konkubina, tokom pijanstva koje je trajalo čitave noći predložila da Persepolis treba da gori, što se i dogodilo.
Šah Reza Pahlavi i njegova supruga Fara Pahlavi pozdravljaju princa Bernharda (kasnije) od Holandije.
Re: Desavanja kroz istoriju
Ja od kada sam to procitala mislim da je narod ipak dobro danad stao politicarima u kraj 
Re: Desavanja kroz istoriju
Jesu, puno vise. Ali opet koji bi se sad usudio napraviti ovakvu festu.
Mozda kradu, al sakriju, mislim pokusaju sakriti.
Ovaj ovakvu gozbu sproveo javno.
Re: Desavanja kroz istoriju
nisam updatiran,necitah postove unazad....
samo znam,ovde su aktuelni seminari,predavanja,o tome
kako smuljat narodu
to su posebni seminari,za odabrane
sramota,demokratije im puna usta
sve se to financira od nasih para,poreza
samo znam,ovde su aktuelni seminari,predavanja,o tome
kako smuljat narodu
to su posebni seminari,za odabrane
sramota,demokratije im puna usta
sve se to financira od nasih para,poreza
Re: Desavanja kroz istoriju
Procitaj ovaj prvi post na ovoj temi.
Ja nisam mogla vjerovati. To ko iz doba nekih sultana i kraljeva.
Ja nisam mogla vjerovati. To ko iz doba nekih sultana i kraljeva.
Re: Desavanja kroz istoriju
procitah ca 70%
covjek ostaje njem ....
pa i danas,saudijski seici,bahreinski...kuvajtski
rade haman isto
razlika je samo sto kod ovih je favorizovan razvrat,
umjesto hrane,avionima se dopremaju zene iz amerike,engleske,francuske....
tako,sta se god desi tim zemljama,nije ni cudo
nije bogu zurba
Re: Desavanja kroz istoriju
U Peruu otkriveni dokazi o ceremonijalnom žrtvovanju 140 dece
Tragovi i analize ukazuju da su deca i životinje žrtvovani u verovanju da će to umreti poplave koje su u to doba bile razorne.
Arheolozi kažu da su našli dokaze o najvećem pojedinačnom slučaju žrtvovanja dece na jednoj pretkolumbovskoj lokaciji u severnom Peruu.
Stručnjaci koji su rukovodili iskopavanjem, izjavili su agenciji AP u petak da su na mestu Las Ljamas nađeni kosturi 140 dece koja su imali između pet i 14 godina, kada su ceremonijalno žrtvovana pre 550 godina.
Na istom metu su nađene i kosti životinja, 200 mladih lama koje su očigledno žrtvovane istog dana.
Grobnica je kod današnjeg grada Truhilja, iz doba imperije Ćimu.
Tragovi i analize ukazuju da su deca i životinje žrtvovani u verovanju da će to umreti poplave koje su u to doba bile razorne.
Arheolozi kažu da su našli dokaze o najvećem pojedinačnom slučaju žrtvovanja dece na jednoj pretkolumbovskoj lokaciji u severnom Peruu.
Stručnjaci koji su rukovodili iskopavanjem, izjavili su agenciji AP u petak da su na mestu Las Ljamas nađeni kosturi 140 dece koja su imali između pet i 14 godina, kada su ceremonijalno žrtvovana pre 550 godina.
Na istom metu su nađene i kosti životinja, 200 mladih lama koje su očigledno žrtvovane istog dana.
Grobnica je kod današnjeg grada Truhilja, iz doba imperije Ćimu.
Re: Desavanja kroz istoriju
Najveća migracija u istoriji: 15 miliona ljudi u potrazi za boljim životom
Tokom ljudske istorije, masovnih migracija je bilo puno, ali dve su upamćene kao najbrojnije. Zbog nasilja, podela i teških životnih uslova, stanovnici dve zemlje su krenuli u potragu za svetlijom budućnošću.
Migracije velikih obima nazivamo masovne migracije, što opisuje ekstremno velike grupe ljudi koji se sele iz jedne geografske regije u drugu. Migracije mogu biti i manjih obima, individualne ili sezonske.
Tokom ljudske istorije, masovnih migracija je bilo puno i nije lako sa sigurnošću utvrditi koja je bila najvećeg obima. Ipak, najčešće se pominju dve velike migracije stanovništva koje su nam poznate kao Podela Indije i Italijanska dijaspora. Podela Indije se genralno smatra najvećom migracijom, ali tačni brojevi nisu utvrđeni. Italijanska dijaspora je najveća do sada dokumentovana migracija u istoriji čovečanstva, piše World Atlas.
Podela Indije
Britanska Indija je 1947. godine podeljena na Indiju i Pakistan, nakon donošenja akta od strane Parlamenta Ujedinjenog Kraljevstva. Danas su to tri nezavisne države: Republika Indija, Islamska Republika Pakistan i Narodna Republika Bangladeš. Tokom podele Indije, došlo je do podela u dve provincije, Bengalu i Pandžabu, prvenstveno na verskoj osnovi odnosno prema tome da li je neko musliman ili ne.
Nije samo narod bio podeljen, već i vojska, mornarica i državne službe. Usled ove odluke, između 10 i 12 miliona ljudi je emigriralo, što je izazvalo ogromnu izbegličku krizu u regionu. Ovaj broj izbeglica je zvanično dokumentovan, ali se veruje da ja pravi broj mnogo veći.
Takođe, procenjuje se da je dva miliona ljudi ubijeno tokom migracije. Ovaj istorijski period obeležen je ekstremnim nasiljem, a napetost u odnosima Indije i Pakistana i dalje postoji. Međusobni odnosi ove dve zemlje se ni danas nisu popravili, što je posledica masovne migracije stanovništva i razdora koji je do nje doveo. Godinama kasnije, Bangladeš se otcepio od Pakistana ali se taj događaj ne smatra delom masovne migracije.
Italijanska dijaspora
Termin Italijanska dijaspora koristi se da opiše masovno iseljavanje Italijana iz svoje rodne zemlje. U italijanskoj istoriji razlikuju se dva velika talasa migracije stanovništva. Prvi je započeo 1880. godine i trajao 30 do 40 godina. Sa usponom fašizma, iseljavanje je privremeno zaustavljeno.
Najveći razlog za napuštanje domovine bilo je siromaštvo izazvano nedostatkom zemlje usled brojnih podela imovine kroz generacije. Život je postao veoma težak, posebno na jugu zemlje, te su ljudi spas potražili u Sjedinjenim Američkim Državama i zemljama Južne Amerike.
Milioni Italijana, najviše mladih, su emigrirali u potrazi za boljim životom i svetlijom budućnošću. Nakon Drugog svetskog rata, dolazi do drugog velikog talasa Italijanske dijaspore. Posmatrane zajedno, ove dve faze iseljavanja čine najveću dokumentovanu masovnu migraciju u istoriji. Tokom 100 godina, u periodu od 1880. do 1980. godine, Italiju je napustilo oko 15 miliona ljudi.
Re: Desavanja kroz istoriju
Pronađeni ostaci 215 tijela: Šta se dešavalo sa domorodačkom djecom u Kanadi?
Na mjestu nekadašnje škole za starosjedilačko stanovništvo u kanadskoj pokrajini Britanska Kolumbija, pronađeni su posmrtni ostaci 215 djece.
Na mjestu nekadašnje škole za starosjedilačko stanovništvo u kanadskoj pokrajini Britanska Kolumbija, pronađeni su posmrtni ostaci 215 djece.
Re: Desavanja kroz istoriju
Za ovo prvi pit cujem
BIZARNI DOGAĐAJI: EPIDEMIJA PLESA, STRASBOURG, 1518
Sredinom jula 1518. godine na ulicama Strasbourga, grada na istoku Francuske koji je tada bio dio Rimskog carstva, jedna žena (navodno se zvala Frau Troffea) je izašla na ulicu i počela plesati. Ovo vjerovatno isprva i nije bio previše čudan događaj, no stvari su se ubrzo počele mijenjati. Žena je plesala danima, a sedam dana nakon što je počela, na ulici je plesalo oko 100 ljudi.
Epidemija plesa ili Plesna kuga iz 1518 uskoro je postala jedan od najbizarnijih događaja za koje je čovječanstvo ikada čulo.
Mjesec dana nakon početka ovog bizarnog i misterioznog događaja, na ulicama je bez prestanka plesalo oko 400 ljudi. Mnogi su već počeli i umirati, uglavnom nakon srčanog udara, ali to nije zaustavilo ostatak rasplesane gomile. Vlasti su konačno odlučile da nešto poduzmu pa su savjet zatražile od lokalnog liječnika koji je isključio mogućnost astroloških i nadnaravnih uzroka, te koji je na kraju zaključio da je ova kuga ‘prirodna bolest’ koju je uzrokovala ‘vruća krv.’
Prije pokušaja liječenja, neki plesači su čak bili ukrcani na kočije i odvezeni do lokalnog svetilišta da mole za pomoć. Njihove se molitve nisu ostvarile.
Umjesto da propišu puštanje krvi (uobičajeni medicinski tretman iz tog doba), vlasti su ohrabrile stanovnike da još više plešu, oslobađajući im dodatni prostor, a čak su za plesače napravili i drvenu pozornicu. Vjerovalo se da je jedini lijek – neprestano plesanje, dan i noć, a vlasti su čak platile i muzičare kako bi se povećala učinkovitost lijeka.
Istoričar John Waller, autor knjige “A Time to Dance, A Time to Die: The Extraordinary Story of the Dancing Plague of 1518” proveo je dugo vremena proučavajući ovaj misterij.
“Nije upitno da li se ovaj događaj uopšte desio,” tvrdi Waller koji je u nastavku objasnio da istorijski zapisi dokumentuju brojne smrti uzrokovane plesom, “Vrlo je jasno da su (žrtve) plesale. Ti ljudi nisu samo drhtali, iako su bili ushićeni, njihove ruke i noge su se kretale kao da su namjerno plesali”
Tek početkom septembra, broj plesača je počeo opadati. Ovo nije bio prvi put da se ovakav bizaran događaj dogodi u Evropi. U stvari, bilo je čak deset plesnih epidemija prije 1518. godine, samo što ni jedna nije dovoljno dobro dokumentovana kao epidemija iz Strasbourga.
Mogući uzroci Epidemije plesa
Jedna od popularnih ideja je bila da su plesači progutali ergot, gljivicu koja raste na stabljikama raži. Ali ova teorija ima jednu rupu, dok ergot može izazvati halucinacije, on također obično prekine dotok krvi do ekstremiteta, čineći koordinirano kretanje (plesanje) gotovo nemogućim.
Druga teorija je bila da su plesači bili članovi kulta hereze. To je također malo vjerovatno, jer dokumenti pokazuju da plesači koji su bili zahvaćeni pojavom nisu željeli plesati, te da su, kada god su mogli, molili za pomoć. Također, nije bilo nikakvih naznaka da su ih vlasti liječile ili tretirale kao heretike.
Prema knjizi John Wallera, epidemija je izbila zbog masovne psihogene bolesti, manifestacije masovne histerije koja se često dešava kao posljedica ekstremne razine psiholoških problema. Prema Walleru, jedan od uzročnika je bila glad uzrokovana hladnim zimama, toplim ljetima, mrazevima i ledenim kišama. Osim široko rasprostranjene gladi, uzroku su doprinjele velike boginje, sifilis, kao i generalna potlačenost ljudi.
BIZARNI DOGAĐAJI: EPIDEMIJA PLESA, STRASBOURG, 1518
Sredinom jula 1518. godine na ulicama Strasbourga, grada na istoku Francuske koji je tada bio dio Rimskog carstva, jedna žena (navodno se zvala Frau Troffea) je izašla na ulicu i počela plesati. Ovo vjerovatno isprva i nije bio previše čudan događaj, no stvari su se ubrzo počele mijenjati. Žena je plesala danima, a sedam dana nakon što je počela, na ulici je plesalo oko 100 ljudi.
Epidemija plesa ili Plesna kuga iz 1518 uskoro je postala jedan od najbizarnijih događaja za koje je čovječanstvo ikada čulo.
Mjesec dana nakon početka ovog bizarnog i misterioznog događaja, na ulicama je bez prestanka plesalo oko 400 ljudi. Mnogi su već počeli i umirati, uglavnom nakon srčanog udara, ali to nije zaustavilo ostatak rasplesane gomile. Vlasti su konačno odlučile da nešto poduzmu pa su savjet zatražile od lokalnog liječnika koji je isključio mogućnost astroloških i nadnaravnih uzroka, te koji je na kraju zaključio da je ova kuga ‘prirodna bolest’ koju je uzrokovala ‘vruća krv.’
Prije pokušaja liječenja, neki plesači su čak bili ukrcani na kočije i odvezeni do lokalnog svetilišta da mole za pomoć. Njihove se molitve nisu ostvarile.
Umjesto da propišu puštanje krvi (uobičajeni medicinski tretman iz tog doba), vlasti su ohrabrile stanovnike da još više plešu, oslobađajući im dodatni prostor, a čak su za plesače napravili i drvenu pozornicu. Vjerovalo se da je jedini lijek – neprestano plesanje, dan i noć, a vlasti su čak platile i muzičare kako bi se povećala učinkovitost lijeka.
Istoričar John Waller, autor knjige “A Time to Dance, A Time to Die: The Extraordinary Story of the Dancing Plague of 1518” proveo je dugo vremena proučavajući ovaj misterij.
“Nije upitno da li se ovaj događaj uopšte desio,” tvrdi Waller koji je u nastavku objasnio da istorijski zapisi dokumentuju brojne smrti uzrokovane plesom, “Vrlo je jasno da su (žrtve) plesale. Ti ljudi nisu samo drhtali, iako su bili ushićeni, njihove ruke i noge su se kretale kao da su namjerno plesali”
Tek početkom septembra, broj plesača je počeo opadati. Ovo nije bio prvi put da se ovakav bizaran događaj dogodi u Evropi. U stvari, bilo je čak deset plesnih epidemija prije 1518. godine, samo što ni jedna nije dovoljno dobro dokumentovana kao epidemija iz Strasbourga.
Mogući uzroci Epidemije plesa
Jedna od popularnih ideja je bila da su plesači progutali ergot, gljivicu koja raste na stabljikama raži. Ali ova teorija ima jednu rupu, dok ergot može izazvati halucinacije, on također obično prekine dotok krvi do ekstremiteta, čineći koordinirano kretanje (plesanje) gotovo nemogućim.
Druga teorija je bila da su plesači bili članovi kulta hereze. To je također malo vjerovatno, jer dokumenti pokazuju da plesači koji su bili zahvaćeni pojavom nisu željeli plesati, te da su, kada god su mogli, molili za pomoć. Također, nije bilo nikakvih naznaka da su ih vlasti liječile ili tretirale kao heretike.
Prema knjizi John Wallera, epidemija je izbila zbog masovne psihogene bolesti, manifestacije masovne histerije koja se često dešava kao posljedica ekstremne razine psiholoških problema. Prema Walleru, jedan od uzročnika je bila glad uzrokovana hladnim zimama, toplim ljetima, mrazevima i ledenim kišama. Osim široko rasprostranjene gladi, uzroku su doprinjele velike boginje, sifilis, kao i generalna potlačenost ljudi.
Re: Desavanja kroz istoriju
MANSA MUSA – NAJBOGATIJI ČOVJEK SVIH VREMENA
Bogatstvo Amschel Mayer Rothschilda, drugog najbogatijeg čovjeka svih vremena, se procjenjuje na 350 milijardi dolara, a John D. Rockefeller, treći najbogatiji čovjek je bio za samo 10 milijardi siromašniji od njega. Ali nikad niko u istoriji nije bio bogat kao čovjek za kojeg možda nikad niste ni čuli: Kralj svih Kraljeva – Mansa Musa.
Musa I (cca 1280 – cca 1337) je bio deseti Mansa, što u prijevodu znači “Kralj svih kraljeva”, u nekada izuzetno bogatom Malijskom carstvu. Sa ličnim bogatstvom koje bi danas vrijedilo 400 milijardi dolara, Musa I je i zvanično najbogatiji čovjek svih vremena.
Mansa Musa je vladao Zapadnom Afrikom (Malijskim carstvom) u ranom 13. stoljeću, a bogatstvo je stekao kopajući i prodavajući sol i zlato. U vrijeme njegove vladavine, više od polovine zlata na svijetu dolazilo je iz Malija. Samo par generacija nakon njegove smrti svo bogatstvo je potpuno nestalo u nekoliko građanskih ratova.
Mansa Musa prikazan u Katalonskom Atlasu, 1375. godina
Mansa Musa je bio izuzetno bogat kralj, te jedan od rijetkih koji je ostao zapamćen po dobrim djelima a ne samo po ogromnoj moći koju je posjedovao. On je bio prosvjećeni musliman koji je veliku pažnju poklanjao školovanju ljudi, pa su se od njegovih legendarnih i mnogobrojnih stipendija školovali učenici iz čitavog muslimanskog svijeta na Univerzitetu Sankore u Timbuktuu.
Musa je ostao zapamćen i po svom bajkovitom hodočašću koje je obavio 1324. godine (Hadždž, hodočašće muslimana u Mekku). Njegova povorka se sastojala od 60.000 muškaraca i 12.000 robova, a svaki od njih je nosio po jednu zlatnu polugu tešku oko 2 kg. U povorci je bilo i oko 500 vjesnika u svilenoj odjeći koji su sa sobom nosili štapove napravljene od suhog zlata. Musa je lično financirao ovu nevjerovatnu povorku, a kvalitetnu hranu su jeli svi – i ljudi i životinje. Dio Musinog karavana je činilo i 80 deva, a svaka je prenosila između 20 i 130 kilograma zlatne prašine.
Musa je ovo zlato poklanjao siromašnima koje bi sreo na svom putu, a često bi dao i velike količine zlata trgovcima u zamjenu za najobičnije suvenire. Kada je Mansa Musa prošao kroz Kairo u julu 1324. godine, u gradu je ostavio toliko zlata da je njegova cijena dramatično pala, zbog čega se tržište oporavljalo od ove inflacije narednih 20 godina. Njegova dobra djela i ogromne količine zlata imala su negativan ekonomski učinak i na ekonomiju Medine i Meke narednih deset godina.
U želji da ispravi grešku koju je napravio, Musa je uzeo kao zajam svo zlato koje je mogao iznijeti iz Kaira, i to sa jako visokim kamatama. Ovo je jedini zabilježen trenutak u istoriji da je jedan čovjek direktno kontrolisao cijenu zlata na Mediteranu.
Ovakva velikodušna djela ostavljala su dubok dojam na ljude koje bi Mansa Musa susreo na putovanjima, zbog čega se Mali vrlo brzo pojavio na kartama širom Bliskog istoka i Evrope. Po prvi put u istoriji, subsaharska Afrika je postala poznata sjeverno od pustinje Sahare.
Bogatstvo Amschel Mayer Rothschilda, drugog najbogatijeg čovjeka svih vremena, se procjenjuje na 350 milijardi dolara, a John D. Rockefeller, treći najbogatiji čovjek je bio za samo 10 milijardi siromašniji od njega. Ali nikad niko u istoriji nije bio bogat kao čovjek za kojeg možda nikad niste ni čuli: Kralj svih Kraljeva – Mansa Musa.
Musa I (cca 1280 – cca 1337) je bio deseti Mansa, što u prijevodu znači “Kralj svih kraljeva”, u nekada izuzetno bogatom Malijskom carstvu. Sa ličnim bogatstvom koje bi danas vrijedilo 400 milijardi dolara, Musa I je i zvanično najbogatiji čovjek svih vremena.
Mansa Musa je vladao Zapadnom Afrikom (Malijskim carstvom) u ranom 13. stoljeću, a bogatstvo je stekao kopajući i prodavajući sol i zlato. U vrijeme njegove vladavine, više od polovine zlata na svijetu dolazilo je iz Malija. Samo par generacija nakon njegove smrti svo bogatstvo je potpuno nestalo u nekoliko građanskih ratova.
Mansa Musa prikazan u Katalonskom Atlasu, 1375. godina
Mansa Musa je bio izuzetno bogat kralj, te jedan od rijetkih koji je ostao zapamćen po dobrim djelima a ne samo po ogromnoj moći koju je posjedovao. On je bio prosvjećeni musliman koji je veliku pažnju poklanjao školovanju ljudi, pa su se od njegovih legendarnih i mnogobrojnih stipendija školovali učenici iz čitavog muslimanskog svijeta na Univerzitetu Sankore u Timbuktuu.
Musa je ostao zapamćen i po svom bajkovitom hodočašću koje je obavio 1324. godine (Hadždž, hodočašće muslimana u Mekku). Njegova povorka se sastojala od 60.000 muškaraca i 12.000 robova, a svaki od njih je nosio po jednu zlatnu polugu tešku oko 2 kg. U povorci je bilo i oko 500 vjesnika u svilenoj odjeći koji su sa sobom nosili štapove napravljene od suhog zlata. Musa je lično financirao ovu nevjerovatnu povorku, a kvalitetnu hranu su jeli svi – i ljudi i životinje. Dio Musinog karavana je činilo i 80 deva, a svaka je prenosila između 20 i 130 kilograma zlatne prašine.
Musa je ovo zlato poklanjao siromašnima koje bi sreo na svom putu, a često bi dao i velike količine zlata trgovcima u zamjenu za najobičnije suvenire. Kada je Mansa Musa prošao kroz Kairo u julu 1324. godine, u gradu je ostavio toliko zlata da je njegova cijena dramatično pala, zbog čega se tržište oporavljalo od ove inflacije narednih 20 godina. Njegova dobra djela i ogromne količine zlata imala su negativan ekonomski učinak i na ekonomiju Medine i Meke narednih deset godina.
U želji da ispravi grešku koju je napravio, Musa je uzeo kao zajam svo zlato koje je mogao iznijeti iz Kaira, i to sa jako visokim kamatama. Ovo je jedini zabilježen trenutak u istoriji da je jedan čovjek direktno kontrolisao cijenu zlata na Mediteranu.
Ovakva velikodušna djela ostavljala su dubok dojam na ljude koje bi Mansa Musa susreo na putovanjima, zbog čega se Mali vrlo brzo pojavio na kartama širom Bliskog istoka i Evrope. Po prvi put u istoriji, subsaharska Afrika je postala poznata sjeverno od pustinje Sahare.
Re: Desavanja kroz istoriju
Japanka ceka tretman. Na kozi ledja su oziljci. 06. 08. 1945. godine bila je izlozena atomskoj bombi, bacenoj na Hirosimu. Tom prilikom haljina se na njoj zapalila. Bijela boja odbila je toplotu, dok ju je tamna apsorbovala. Na taj nacin na kozi su ostali oziljci kao sto je bila sara na tkanini
1
1
Ako moramo da biramo između smrti od gladi i metka, Gejl i ja smo se složili da je metak mnogo brži.
Re: Desavanja kroz istoriju
izvinjavam se nisam vidjela post o Mansa Musi
Ako moramo da biramo između smrti od gladi i metka, Gejl i ja smo se složili da je metak mnogo brži.
Re: Desavanja kroz istoriju
Ono što je još u antici zapazio rimski istoričar r Tacit – da su građanski ratovi u pravilu krvaviji od "običnih" sukoba među različitim državama – itekako važi i za SAD. Iako su Amerikanci ratovali gotovo sve vrijeme postojanja svoje nacije, građanski rat, koji se vodio između 1861. i 1865. godine, je po broju mrtvih bio daleko veći od svih drugih oružanih sukoba zajedno, uključujući i američko sudjelovanje u dva svjetska rata.
Tako je donedavno bila široko uvriježeno mišljenje da je pokušaj južnih država da odcjepljenjem spriječe ukidanje robovlasništva, odnosno na kraju uspješno nastojanje sjevernih država da ih zadrže u Uniji, obje strane zajedno koštalo 620.000 života.
Ako moramo da biramo između smrti od gladi i metka, Gejl i ja smo se složili da je metak mnogo brži.
Re: Desavanja kroz istoriju
pratim a prati i druge stranice
Ako moramo da biramo između smrti od gladi i metka, Gejl i ja smo se složili da je metak mnogo brži.
Re: Desavanja kroz istoriju
Sveta Margareta, Margareta Antiohijska, Ognjena Marija ili Sveta Marina (Antiohija, Pizidija 289. – 304.) je kršćanska svetica.
Rodom je iz grada Antiohije u Pizidiji. Otac joj je bio poganski svećenik Elizej (Aedesius). Majka joj je umrla ubrzo nakon njena rođenja, pa ju je dojila jedna kršćanka iz Antiohije. Nakon što je prigrlila kršćanstvo i zavjetovala svoje djevičanstvo Bogu, odrekao ju se njen otac. Krstila se u dvanaestoj godini, a zbog svoje vjere u Isusa Krista stradala je u doba cara Dioklecijana. Na putu iz Antiohije, srela je jednog eparha, koji je progonio kršćane. Odbila je ponuđeni brak, te ju je on zbog toga, ali i zbog njene vjere dao mučiti najstrašnijim mukama.
Prema narodnom vjerovanju Sveta Margareta pali i kažnjava ognjem kao što sveti Ilija kažnjava gromom. Moći ove svetica nalazile su se u Carigradu do dolaska križara, a danas se nalaze u manastiru, posvećenom u njenu čast na planini Longa ponad Ohridskog jezera u Albaniji. Tamo hodočaste i pravoslavci i muslimani.
U istočnom slikarstvu prikazuje se uglavnom s križem i palmom, sa zmajem pod nogama i plamtećom kućom u pozadini.
Rimokatolici svetkuju njezin dan 17.jula, a istočne crkve 30. jula
Rodom je iz grada Antiohije u Pizidiji. Otac joj je bio poganski svećenik Elizej (Aedesius). Majka joj je umrla ubrzo nakon njena rođenja, pa ju je dojila jedna kršćanka iz Antiohije. Nakon što je prigrlila kršćanstvo i zavjetovala svoje djevičanstvo Bogu, odrekao ju se njen otac. Krstila se u dvanaestoj godini, a zbog svoje vjere u Isusa Krista stradala je u doba cara Dioklecijana. Na putu iz Antiohije, srela je jednog eparha, koji je progonio kršćane. Odbila je ponuđeni brak, te ju je on zbog toga, ali i zbog njene vjere dao mučiti najstrašnijim mukama.
Prema narodnom vjerovanju Sveta Margareta pali i kažnjava ognjem kao što sveti Ilija kažnjava gromom. Moći ove svetica nalazile su se u Carigradu do dolaska križara, a danas se nalaze u manastiru, posvećenom u njenu čast na planini Longa ponad Ohridskog jezera u Albaniji. Tamo hodočaste i pravoslavci i muslimani.
U istočnom slikarstvu prikazuje se uglavnom s križem i palmom, sa zmajem pod nogama i plamtećom kućom u pozadini.
Rimokatolici svetkuju njezin dan 17.jula, a istočne crkve 30. jula
1
1
Ako moramo da biramo između smrti od gladi i metka, Gejl i ja smo se složili da je metak mnogo brži.
Re: Desavanja kroz istoriju
Zabave sa otvaranjem i seciranjem PRAVIH MUMIJA
Viktorijanci su imali običaj da pravo iz egipatskih grobnica donesu mumije i “otvaraju ih” javno, na zabavama, gde bi u tome učestvovali svi gosti.
Naime, u 19. veku Britanci su prolazili kroz pravu egiptomaniju, a mumije su postale samo još jedan suvenir koji su putnici u tu daleku državu donosili kući. Potražnja za mumijama je postala toliko velika da su lokalni patolozi počeli da mumifikuju tela kriminalaca i beskućnika samo kako bi ih prodali kao “faraonovog rođaka sa majčine strane”.
Situacija se toliko otrgla kontroli da su gosti posle ovakvih zabava često sa sobom odnosili delove drevnih tkanina, kosti i zavoja kao suvenire.
Viktorijanci su imali običaj da pravo iz egipatskih grobnica donesu mumije i “otvaraju ih” javno, na zabavama, gde bi u tome učestvovali svi gosti.
Naime, u 19. veku Britanci su prolazili kroz pravu egiptomaniju, a mumije su postale samo još jedan suvenir koji su putnici u tu daleku državu donosili kući. Potražnja za mumijama je postala toliko velika da su lokalni patolozi počeli da mumifikuju tela kriminalaca i beskućnika samo kako bi ih prodali kao “faraonovog rođaka sa majčine strane”.
Situacija se toliko otrgla kontroli da su gosti posle ovakvih zabava često sa sobom odnosili delove drevnih tkanina, kosti i zavoja kao suvenire.
1
1
Ako moramo da biramo između smrti od gladi i metka, Gejl i ja smo se složili da je metak mnogo brži.
Re: Desavanja kroz istoriju
5 ISTORIJSKIH POKUŠAJA DA SE ZABRANI KAFA
Kafa sa prijateljima nije oduvijek bio dobro prihvaćen običaj. Ako se vratimo par stoljeća unazad, u vrijeme kada su vladali jako paranoični kraljevi, kafa je bilo jako opasno sredstvo… Jer uz nju su se ‘kovale zavjere i pravile spletke’ protiv onih koji su bili na vlasti.
5. Švedska
Švedska je zabranila kafu 1746. godine, a pored samog ispijanja kafe, Vlada je također zabranila “rekvizite za kafu”. Koliko god sada to smiješno zvučalo, tih godina su policajci išli po kućama i plijenili šoljice, kao i bilo koje drugo posuđe vezano za kafu.
Kralj Gustav III je čak naredio da osuđene ubojice piju kafu dok liječnici prate koliko šoljica mogu popiti prije nego umru.
4. Meka
U Meki (Saudijska Arabija) kafa je zabranjena 1511. godine, a razlog je bio tvrdnja da kafa stimulira radikalno razmišljanje. Zapravo, gradonačelnik Meke se samo bojao da bi razgovori uz kafu mogli ujediniti njegove protivnike i skinuti ga sa vlasti.
U to vrijeme, kafa je također bila na lošem glasu jer su je sufije redovno pili kako bi mogli ostati budni i izgovarati molitve tokom cijele noći.
3. Prusija
1777. godine, Frederick Veliki od Pruske izdao je proglas tvrdeći da pivo ima nadmoć nad kafom. On je tvrdio da kafa šteti konzumiranju piva u državi – i zato bi trebala biti zabranjena.
Frederick, pokušavajući da stane u kraj kafi, redovno je napominjao da je “Njegovo Veličanstvo odraslo na pivu”, pokušavajući nagovoriti ljude da umjesto jutarnje kafice popiju pivo ili dva.
2. Konstantinopolj
Nakon što je Murad IV zauzeo Osmansko prijestolje 1623. godine, on je ubrzo zabranio kafu i uveo kaznu za konzumiranje iste.
Kazna za prvi prekršaj bila je premlaćivanje. Svako uhvaćen sa kafom drugi put bio bi zašiven u kožnu vreću i bačen u more!
1. Italija
Kada je kafa stigla u Europu u 16. stoljeću, svećenici su počeli vršiti pritisak tvrdeći da se kafa treba zabraniti i proglasiti sotonističkom. No, papa Klement VIII je ipak mislio drugačije. Izjavio je da je ukusna, pa čak se našalio da bi je trebalo i krstiti.
Zahvaljujući ovom papinskom blagoslovu, konzumiranje kafe se proširilo Evropom brzinom svjetlosti. Hvala papi Klementu VIII!
Bonus: Peticija Žena Protiv Kafe, Engleska
1674. godine u Engleskoj, “Peticija Žena Protiv Kafe” je predlagala zabranu konzumiranja kafe svim muškarcima mlađim od 60 godina, uz tvrdnju da kafa pretvara muškarce u ‘beskorisne leševe’.
Dokument koji je bio upućen na adresu tadašnjeg kralja Charlesa II sadržavao je niz optužbi upućenih muškarcima koji piju kafu, a jedna od njih je bila i optužba da “su počeli pričati mnogo, više od žena koje se sastanu da tračaju.”
Žene su zahtijevale od kralja da zabrani kafu muškarcima “kako bi svojim suprugama mogli dokazati da su muškarci i na drugi način, a ne samo bradom i nošenjem praznih hlača.”
Kafa sa prijateljima nije oduvijek bio dobro prihvaćen običaj. Ako se vratimo par stoljeća unazad, u vrijeme kada su vladali jako paranoični kraljevi, kafa je bilo jako opasno sredstvo… Jer uz nju su se ‘kovale zavjere i pravile spletke’ protiv onih koji su bili na vlasti.
5. Švedska
Švedska je zabranila kafu 1746. godine, a pored samog ispijanja kafe, Vlada je također zabranila “rekvizite za kafu”. Koliko god sada to smiješno zvučalo, tih godina su policajci išli po kućama i plijenili šoljice, kao i bilo koje drugo posuđe vezano za kafu.
Kralj Gustav III je čak naredio da osuđene ubojice piju kafu dok liječnici prate koliko šoljica mogu popiti prije nego umru.
4. Meka
U Meki (Saudijska Arabija) kafa je zabranjena 1511. godine, a razlog je bio tvrdnja da kafa stimulira radikalno razmišljanje. Zapravo, gradonačelnik Meke se samo bojao da bi razgovori uz kafu mogli ujediniti njegove protivnike i skinuti ga sa vlasti.
U to vrijeme, kafa je također bila na lošem glasu jer su je sufije redovno pili kako bi mogli ostati budni i izgovarati molitve tokom cijele noći.
3. Prusija
1777. godine, Frederick Veliki od Pruske izdao je proglas tvrdeći da pivo ima nadmoć nad kafom. On je tvrdio da kafa šteti konzumiranju piva u državi – i zato bi trebala biti zabranjena.
Frederick, pokušavajući da stane u kraj kafi, redovno je napominjao da je “Njegovo Veličanstvo odraslo na pivu”, pokušavajući nagovoriti ljude da umjesto jutarnje kafice popiju pivo ili dva.
2. Konstantinopolj
Nakon što je Murad IV zauzeo Osmansko prijestolje 1623. godine, on je ubrzo zabranio kafu i uveo kaznu za konzumiranje iste.
Kazna za prvi prekršaj bila je premlaćivanje. Svako uhvaćen sa kafom drugi put bio bi zašiven u kožnu vreću i bačen u more!
1. Italija
Kada je kafa stigla u Europu u 16. stoljeću, svećenici su počeli vršiti pritisak tvrdeći da se kafa treba zabraniti i proglasiti sotonističkom. No, papa Klement VIII je ipak mislio drugačije. Izjavio je da je ukusna, pa čak se našalio da bi je trebalo i krstiti.
Zahvaljujući ovom papinskom blagoslovu, konzumiranje kafe se proširilo Evropom brzinom svjetlosti. Hvala papi Klementu VIII!
Bonus: Peticija Žena Protiv Kafe, Engleska
1674. godine u Engleskoj, “Peticija Žena Protiv Kafe” je predlagala zabranu konzumiranja kafe svim muškarcima mlađim od 60 godina, uz tvrdnju da kafa pretvara muškarce u ‘beskorisne leševe’.
Dokument koji je bio upućen na adresu tadašnjeg kralja Charlesa II sadržavao je niz optužbi upućenih muškarcima koji piju kafu, a jedna od njih je bila i optužba da “su počeli pričati mnogo, više od žena koje se sastanu da tračaju.”
Žene su zahtijevale od kralja da zabrani kafu muškarcima “kako bi svojim suprugama mogli dokazati da su muškarci i na drugi način, a ne samo bradom i nošenjem praznih hlača.”
1
1