08.05. 1794. smaknut je na giljotini slavni francuski kemičar Antoine de Lavoisier. Nazivan je i ocem moderne kemije, a osobito je značajan bio njegov rad na području egzaktnog mjerenja u kemiji. Lavoisier je formulirao zakon o neuništivosti materije, a dokazao je i da je voda spoj kisika i vodika.
Lavoisier je bio plemićkog podrijetla, a obitelj mu je pripadala bogatom sloju. Već u svojim dvadesetim godinama Lavoisier je postao partner u instituciji zvanoj Ferme générale (doslovno: Opća ili Generalna farma). Radilo se o instituciji koja je u Francuskoj imala pravo ubirati porez na osnovu koncesije od države. Naime, Ferme générale paušalno je francuskoj Vladi plaćala određeni iznos, a zauzvrat je ubirala porez od građana. Radilo se, dakle, o svojevrsnom outsourcingu na području porezne politike. Izgleda da je Ferme générale punila svojedobno čak oko polovine ukupnog francuskog proračuna, što znači da je raspolagala s golemim novčanim sredstvima.
U doba Francuske revolucije nekadašnji članovi Ferme généralea došli su na udar revolucionara. Lavoisier je osuđen i smaknut, zajedno sa dvadesetak svojih kolega. Giljotiniranje je izvršeno na današnji dan u Parizu, na Trgu Revolucije (danas Place de la Concorde).
>
0
Ako moramo da biramo između smrti od gladi i metka, Gejl i ja smo se složili da je metak mnogo brži.
Antoine-Laurent de Lavoisier bio je francuski hemičar.
Smatra se osnivačem moderne hemije. Proglasivši zakon o neuništivosti materije osnovom hemijskih zbivanja, uvodi egzaktne fizikalne metode mjerenja u hemijska istraživanja. Utvrdio je sastav zraka i prirodu kisika, te njegovu ulogu u sagorijevanju i disanju. Do sredstava za svoja istraživanja dolazio je zakupništvom ubiranja poreza, ali kad su zakupnici u Francuskoj revoluciji kolektivno osuđeni na smrt, i on 1794. dolazi pod giljotinu. Kad je čuo za njegovu smrt, Joseph Louis Lagrange lamentirao je: "Bio im je dovoljan trenutak da mu odrube glavu, a možda neće biti dovoljno 100 godina da se rodi slična."
U njegovu čast francuski astronom Lacaille dao je naziv jednom sazviježđu Hemijska peč
>
0
Ako moramo da biramo između smrti od gladi i metka, Gejl i ja smo se složili da je metak mnogo brži.
Ako imate pakovanje svjetlozelenih bombona lajfsejvers i ogledalo, sačekajte kada vas niko ne gleda i onda se uvucite u najbliži tamni garderobni plakar. Tu sačekajte pet minuta da vam se oči priviknu na tamu, zatim ubacite nekoliko bombona u usta i skrckajte ih. Pogledajte usta u ogledalu dok žvaćete bombone i vidjećete male bljeske zelenkastoplave svjetlosti. Zvuči nevjerovatno, ali taj bljesak može da bude toliko jak da možda i neće biti potrebno da skroz zatvorite vrata, ali ako je zaista mračno, utisak je veličanstven.
Zapravo, dobićete skoro isti utisak ako lomite kocke šećera klještima, ali ćete vjerovatno vidjeti da je ta svjetlost mnogo slabija i nešto drugačije boje, više plava, a manje zelena. Robert Bojl, jedan od najznačajnijih naučnika devetnaestog vijeka, pored toga što je veliki dio svoga vremena proveo vršeći oglede sa vazduhom i vakuumom (pokazao je da u vakuumu ništa ne gori i da u njemu ne mogu živjeti životinje), takođe se zabavljao šećerom i primjetio da ,,šećer koji se grebe brzim pokretima nožem proizvodi iskričavu svjetlost''. Dakle, dok je otkriće te pojave svakako sad već staro (u stvari, Frensis Bekon ju je zapazio još prije Bojla), objašnjenje te neočekivane svjetlosti moralo je sačekati hemiju dvadesetog veka.
>
0
Ako moramo da biramo između smrti od gladi i metka, Gejl i ja smo se složili da je metak mnogo brži.
Njemački hemičar Erih fon Volf slučajno je promašio decimalu u proračunu sadržaja gvožđa u spanaću.
Matematičari znaju šta to znači – on je "povećao" nivo gvožđa u ovom povrću deset puta, u odnosu na stvarnu vrijednost. Tako je 3,5 miligrama gvožđa, postalo 35 miligrama.
Iako je druga grupa istraživača primjetila grešku 1937. mit se zadržao, pa i dan danas mornar Popaj poručuje da je snažan zahvaljujući spanaću.
>
0
Ako moramo da biramo između smrti od gladi i metka, Gejl i ja smo se složili da je metak mnogo brži.
Pojam ''gas'' je prvi put upotrebio Flamanski i Belgijski hemičar, fizičar i fiziolog, Johan van Helmont (1579 - 1644). Nastao je od flamanskog izgovora grčke riječi ''haos''.
Taj naziv je dao nakon što je ustanovio da postoje drugačiji gasovi od ''vazduha''. Shvatio je da različiti elementi odaju različite gasove kada se zagrijevaju i uspio je da ih prepozna četiri.
Imenovao ih je kao carbonum (ugljani), silvestre (divlji) u dve varijante i gas pingue (teški). To su gasovi koji danas poznajemo kao ugljen-dioksid, ugljen-monoksid, metan i azot-oksid.
Veći dio života proveo je u kućnom pritvoru, jer je smatrao da su mnoge neobjašnjene pojave prirodne a ne čudo u religijskom smislu pa je dolazao u sukob sa crkvom. Međutim, on je sve svoje radove bilježio a objavio ih je njegov sin tek 1648. godine pod naslovom ''Ortus meidicnae'' (Porijeklo medicine).
>
0
Ako moramo da biramo između smrti od gladi i metka, Gejl i ja smo se složili da je metak mnogo brži.
Palitoksin (C129H223N3O54) je jedan od najjačih poznatih otrova danas. Prvi put je izolovan iz Palythoa Toxica decembra 1961. godine. Izolovanje u čistom stanju publikovano je u žurnalu Science tek deset godina kasnije. Nakon istraživanja dve nezavisne naučne grupe: Richard Moore-a sa University of Hawaii i Yoshimasa Hirata-e sa Nagoya University, struktura ovog složenog jedinjenja je konačno utvrđena 1981. godine. Prvo je utvrđena konstitucija palitoksina, dok je stereohemija prirodnog izomera ustanovljena tek dve godine kasnije od strane Daisuke Uemura. Palitoksin poseduje 71 stereohemijski element: 64 hiralna ugljenikova atoma i 7 dvostrukih veza što zajedno čini 271 (2362183241434822606848) moguća stereohemijska izomera. Izazovni sintetski problem je rešen tek 1994. godine od strane istraživačke grupe Yoshito Kishi-a, Harvard University, pri čemu je sinteza sadržala 65 sintetska koraka.
U prirodi postoji veoma mali broj supstanci koje su toksičnije od palitoksina: proteini kao što su ricin (iz biljaka), tetanus toksini (iz bakterija), Botulinum neurotoksin A, kao i toksini iz morskih organizama: cigutoksin i maitotoksin. Procenjuje se da je letalna doza palitoksina za čoveka oko 5µg po kilogramu telesne težine (jedan gram palitoksina može usmrtiti 200.000 ljudi).
>
0
Ako moramo da biramo između smrti od gladi i metka, Gejl i ja smo se složili da je metak mnogo brži.
Okeani prekrivaju dvije trećine naše planete. Daju polovinu kiseonika koji udišemo. Ublažavaju nam klimu. Obezbijeđuju i poslove, ljekove i hranu, uključujući 20% proteina za prehranu cjelokupne svjetske populacije. Ljudi su ranije mislili da su okeani toliko ogromni da na njih neće uticati ljudske aktivnosti.
Okeani apsorbuju 25 procenata cjelokupnog ugljen-dioksida koji oslobađamo u atmosferu. To je samo još jedna sjajna usluga koju pružaju okeani, jer je ugljen-dioksid jedan od gasova staklene bašte koji izazivaju klimatske promjene. Ali kako nastavljamo da pumpamo sve više i više ugljen-dioksida u atmosferu, više se rastvara u okeanima, a to je ono što mijenja hemiju naših okeana. Kada se ugljen-dioksid rastvara u morskoj vodi, prolazi kroz niz hemijskih reakcija. Što više ugljen-dioksida ulazi u okean, pH vrijednost morske vode opada. Čitav ovaj proces zove se acidifikacija okeana, a dešava se uporedo sa klimatskim promjenama. Kako se prikupljaju podaci da bismo pratili promjene u okeanu ? Veliki dio uzoraka uzme se usred zime. Instrument za mjerenje se spušta sa strane broda i na njemu se nalaze senzori koji nam mogu dati podatke o okolnoj vodi, kao što su podaci o temperaturi ili rastvorenom kiseoniku. Sledeći korak je uzorkovanje vode u velikim bocama kako bi je analizirali ili na brodu ili nazad u laboratoriji.
Kako će acidifikacija okeana uticati na sve nas ? Zabrinjavajuće je to što je došlo do povećanja kisjelosti okeana za 26% od preindustrijskog vremena, što je direktna posledica ljudskih aktivnosti. Ukoliko ne počnemo da smanjujemo ispuštanje ugljen-dioksida, očekuje se povećanje kisjelosti od 170% do kraja ovog vijeka.
Studije pokazuju da neke vrste dobro funkcionišu u uslovima povećane kisjelosti, ali da mnoge pokazuju negativnu reakciju zato što se sa povećanjem kisjelosti smanjuje koncentracija karbonatnih jona u morskoj vodi koji su gradivni materijal za mnoge morske vrste, za izgradnju njihovih ljuštura,na primjer, kod kraba ili školjki, ostriga.
>
0
Ako moramo da biramo između smrti od gladi i metka, Gejl i ja smo se složili da je metak mnogo brži.
